Op zoek naar pareltjes

(Door Elly)

Het mooie van reizen vinden we het ontdekken van de kleine pareltjes tussen de bekende highlights. Woodgate was zo'n pareltje. We sliepen er op een camping aan een (bijna verlaten) strand. En omdat we inmiddels gelukkig geen rekening meer hoefden te houden met krokodillen en stingers (die vinden het hier blijkbaar te koeltjes. Nou, wij niet!), maakten we goed gebruik van ons privéstrand. 's Ochtends maakte ik eerst een wandeling door het nationaal park dat pal achter de camping lag. 's Middags brachten we door in de golven en met zand tussen onze tenen. Als klap op de vuurpijl zagen we aan het eind van de middag allemaal wallaby's in de voortuinen van de mensen lopen, snoepend van het vers gemaaide gras. Zo leuk!

Een land leer je natuurlijk pas echt kennen als je met de inwoners spreekt. Wat een geluk dat ik twee geweldige nichten en een neef in Australië heb wonen. Ik had ze bijna dertig jaar niet gezien, dus best even spannend om bij ze op bezoek te gaan, maar we zijn heel blij dat we het gedaan hebben. Toen het vorige week ineens ging regenen besloten we iets eerder dan gepland richting Toowoomba te rijden. Over de camping in Cooyar, waar we de nacht doorbrachten, lazen we dat er soms vogelbekdieren werden gezien in het beekje onder de brug. Nou, dat kwam mooi uit, want die hadden we nog steeds niet in het wild gespot! Turend vanaf de brug naar beneden bedachten we ons vrij snel dat de kans redelijk miniem was dat we een platypus zouden zien. Er stond namelijk helemaal geen water meer in de beek...

Eerst bezochten we mijn nicht Nelly en haar man Ian. Wat een leuke mensen! Nika kreeg zelfs een kookaburra-knuffel van ze cadeau. Die lachvogel en zij waren meteen onafscheidelijk. De volgende dag gingen we bij mijn neef Peter en zijn vrouw Madonna langs. Weer zo gezellig!

In Toowoomba besloten we in een outdoorwinkel een drager te kopen, zodat we Nika voortaan op ons rug konden meesjouwen. De laatste tijd liet ze vaak al na de eerste vijftig meter van een wandeling de schouders hangen om vervolgens op klagende toon 'ik ben moeoeoeoe' te roepen. 'Mama moet me tillen', was de meest voorkomende vervolgzin en dat was vooral ik (en dan met name mijn linkerschouder) een beetje zat.

In Springbrook NP probeerden we hem meteen uit. Geslaagd! Ik zal niet zeggen dat het erg makkelijk wandelt met veertien kilo op m'n rug, maar het is toch veel beter dan dat gewicht in m'n armen dragen. Wat een prachtig gebied. Na lange tijd van droogte genoten we volop van het supergroene regenwoud. We maakten er mooie wandelingen, naar prachtige watervallen en spectaculaire uitzichtpunten. Eén van die uitzichtpunten droeg de veelzeggende naam Best of All Lookout. Daar hoeven we natuurlijk niets aan toe te voegen.

Veel vogels hebben we tijdens de wandelingen niet gezien, maar dat kan ook komen door Nika's zangtalenten onderweg. 's Avonds kwam het gelukkig helemaal goed met het spotten van wilde dieren toen we allemaal mini-kangoeroes zagen op de camping (waar slechts we met slechts één andere camper kampeerden).

Ook in Byron Bay zetten we de drager in om langs de kust naar de vuurtoren te wandelen. Eenmaal boven wilde Nika trouwens wel even zelf lopen en de vuurtoren van binnen bekijken. Onderweg zagen we in de blauwe zee onder ons dolfijnen, een stingray en turtles. 's Middags gingen we naar het strand van Ballina.

Kitty, mijn andere nicht, woont vlakbij Nimbin. Wat een geluk, want dat dorpje is echt een bezoekje waard. Het is sinds de jaren zeventig bewoond door hippies en er hangt daardoor een hele relaxte sfeer. Kitty en haar man Scott wonen net buiten het dorp, op een prachtige plek met uitzicht op de Nimbin Rocks. Wat ontzettend leuk dat we daar een nacht mochten blijven slapen. Scott maakte een heerlijke Indiase curry voor ons (onze fijnproever Nika at zelf meegebrachte crackers met chocoladepasta...) en Kitty liet ons hun land zien (de term tuin is namelijk echt een understatement). We zagen er wallaby's, een waterdragon, een hele grote spin (geen foto's, we schrokken te erg) en heel veel vogels, waaronder de yellow-tailed black kaketoe.

Voldaan reden we de volgende dag naar Coffs Harbour, waar vandaan we de Waterfall Way inzette. Dat is een weg met, de naam zegt het al, watervallen, maar ook uitzichtpunten en mooie wandeltracks. De drager kwam dus weer goed van pas. Hoewel Nika weer haar niet zo heel uitgebreide zangrepertoire liet horen, zagen we toch een paar mooi gekleurde vogels.

Een dagje strand, daar waren we wel weer aan toe. We reden daarom naar Grassy Head, waar een prachtig, verlaten strand direct achter de camping ligt. Aan het begin van de avond maakten we nog snel een foto. Mooi maar, de volgende dag, vandaag, regende het de hele dag pijpenstelen. Cycloon Owen zorgde ervoor dat ons stranddagje in het water viel. Naar het winkelcentrum dus maar. Gelukkig hebben we nog wel wat stranddagen in de planning de komende dagen. En het weerbericht is ook best positief.