Bijna allemaal paradijsjes hier

(Door Elly)

Wat is Western Australia ontzettend mooi! Dachten we dat we bij Lucky Bay al in het paradijs terecht waren gekomen, er blijken hier nog véél meer prachtig witte stranden met turqoise water. Nou oké, niet met poserende kangoeroes, maar toch...

Dat zagen we al meteen toen we wegreden uit Esperance, langs de Great Ocean Drive. Het ene paradijselijke strand na het andere kwam voorbij. Jammer dat we ze niet allemaal konden bezoeken. In Bremer Bay bleven we drie nachten. In een roadhouse langs de Nullarbor Plain tipten mensen ons over de orkatours vanuit die plaats. Na wat zoeken op internet wisten we dat we dat niet wilden missen. Het was er ook nog precies het juiste seizoen voor!
De volgende ochtend vertrok eerst Richard met de boot. Na ongeveer anderhalf uur varen zag hij de eerste orka's. Wat gaaf! Ze bleven een paar uur lang bij ze in de buurt varen en Richard kwam terug met een kaartje vol prachtige foto's. Nika en ik gingen ondertussen naar weer zo'n mooi wit strand. De volgende dag was het mijn beurt. Aan boord maakte ik kennis met Claudia, een Zwitserse die al ruim twintig jaar in Perth woont. Heel gezellig en super handig. Zij had geen camera bij zich en hielp me de orka's te spotten, zodat ik mijn lens erop kon richten en kon schieten. Orka's fotograferen bleek geen gemakkelijk klusje. Ze kondigden niet even aan wanneer ze boven zouden komen en doken meestal vrij snel weer onder water. Claudia gaf me, terwijl zo ongeveer zeventig procent van de passagiers groen aangelopen boven een kotszakje hing, een heleboel tips voor het laatste deel van onze reis. Ze kent het gebied als haar broekzak. Helemaal blij mee!

Op de camping in Cheynes Beach werd de lokale versie van Campinglife opgenomen. Een cameraman en een presentatrice waren druk in de weer voor een caravan. Toen merkten ze Nika op die daar enthousiast aan het schommelen was. Of hij haar even mocht filmen. Ja natuurlijk! Over een week of twee wordt het uitgezonden op Channel 7+. We zijn benieuwd.

Mede dankzij Claudia stond onze TomTom de volgende dag ingesteld op Little Beach in Two Peoples Bay. Op dit alweer parelwitte strand brachten we de middag door. We konden er geen genoeg van krijgen, want de volgende dag reden we vanuit Albany alweer richting het paradijs, naar Point Possession. Op het strand Whaling Cove was het best druk. Wij besloten daarom een korte wandeling te maken naar Barker Bay. Daar hadden we het hele strand voor onszelf. Wandelschoenen uit, zwemkleren aan en genieten dus. Daarna ook nog even naar de Natural Bridge en de Gap gereden. Erg mooi.

Echt genoeg van dit soort stranden krijg je eigenlijk nooit. Maar het was toch weer even tijd voor wat anders. Via Porongurup NP, waar we een mooie wandeling maakten, reden we naar Stirling Range NP. 's Avonds op de bushcamping de meest sprookjesachtige zonsondergang en vervolgens een indrukwekkende sterrenhemel. Wauw.

Voor de volgende dag had Richard bedacht dat we Bluff Knoll gingen beklimmen. Dat klinkt als een heel vriendelijk heuveltje en ik had er dus wel zin in. Maar vanaf de parkeerplaats torende de bijna 1100 meter hoge berg toch wel erg ver boven ons hoofd. Nika wilde uiteraard alleen bij mij op m'n rug. Dat was even een flinke kuitenbijter. We hebben er in totaal vijf uur over gedaan.

Terug naar de kust, met spierpijn. Langs Elephant Rocks, en die leken écht op olifanten. Nika deed ze na. Daarna nog even over de rotsen klauteren. Richard zei dat hij geen knuffel en kus van Nika wilde, dus kreeg hij die wel. Mooi fotomomentje.

Maar het is niet allemaal paradijselijk. Ik zit hier nu met lange broek, sokken in m'n slippers en lange mouwen aan voor de camper, in Walpole. Niet omdat het koud is (25 graden is toch een heerlijk temperatuurtje), maar omdat een dozijn dazen het op me gemunt heeft. Het is dus niet alleen maar genieten hier... Geen foto... (Update: ze prikken door m'n sokken heen en ik heb dus maar schoenen aangetrokken.)