Dolfijnen, dikke bomen en bubbels

(Door Elly)

'Kijk, een zeehond!' Nika wijst tussen de spijlen van het hekje van de boot door naar het water. We liggen in de haven van Russell en moeten nog vertrekken voor een drie uur durende tocht over de wateren van Bay of Islands, op zoek naar dolfijnen en walvissen. Wij zien geen zeehond, maar de trip is bij voorbaat al succesvol. Nika heeft nu al iets gespot.
Het duurt niet lang of ook wij worden beloond voor al het turen; daar zwemt een kleine groep dolfijnen. De kapitein houdt ons via zijn microfoon met iets te veel decibel gelukkig ook op de hoogte van de locatie van de dieren.
Walvissen (ze staan hoog op m'n bucketlist) hebben we helaas niet gezien, maar een boottocht over het turquoise gekleurde water met uitzicht op de groene eilandjes en witte stranden is echt een aanrader.

Een roadtrip met Nika is nooit saai. Onderweg genieten Richard en ik van het mooie landschap. Nika tekent gezichten met blije monden op haar tekenbord. Ineens klinkt een enthousiaste piepstem: 'Kijk, bergen, wat mooi hè?' We zijn blij verrast dat onze globetrotter de schoonheid van Nieuw-Zeeland ook heeft ontdekt.
Even verderop boeit het uitzicht haar niet meer zo: 'Mama, mijn buikje heeft honger.'
'Wat wil je eten dan?'
'Ik wil ánders eten.'
'We gaan zo wat eten.'
'Nee, ik wil nú eten.'En weer even verderop, wijzend naar een wolk: 'Kijk, lijkt wel mama die wakker wordt.' En dan hard lachen...

In Waipoua Forest bezoeken we een hele dikke Kauriboom. We moeten van te voren onze schoenen schoonmaken en desinfecteren, want de bomen schijnen, ondanks hun grootte, vrij kwetsbaar te zijn voor virussen en bacteriën. Nika vindt dat het leukste gedeelte van dit avontuur. Ze strekt haar armen zo wijd mogelijk als we voor de boom staan. Maar nog is de Kauri breder.

Stel je voor; je bevindt je op een mooi, wit strand, je graaft een gat in het zand, het loopt als vanzelf vol met aangenaam warm water en je gaat er middenin zitten om te relaxen. Dat kan in Nieuw-Zeeland dus echt! Alleen dat is al een goede reden om de reis hierheen te ondernemen, vinden wij. Hot Water Beach staat bekend om zijn thermische activiteiten. We lenen een schep op de camping en gaan vol goede moed aan de slag. Een paar zweetdruppels later en wat ongeduldige uitroepen van Nika verder, komen we erachter dat ons gat zich maar niet wil vullen met warm mineraalwater. Maar gelukkig, onze kleine meid wordt opgemerkt door een stel dat al lang en breed ligt te relaxen in een thermaal badje en we worden gewenkt. We mogen erbij komen zitten. Prima! Al dat graven hoeft toch ook niet tijdens onze vakantie...

Sporten hebben we trouwens die ochtend al gedaan. Tijdens onze wandeling naar Cathedral Cove. Goed te doen hoor, maar met Nika in je armen (13 kilo inmiddels) zijn die klimmetjes toch net even zwaarder voor je spieren. Het spierwitte strand en de drukbezochte stenen boog zijn het meer dan waard.

Op de stranden van Coromandel ontdekt Nika haar passie; met een stok lijnen trekken in het zand. Wij worden vervolgens bevolen eroverheen te lopen. Het maakt foto's nemen wat lastig, maar we doen allebei ons best.

We krijgen geen genoeg van de thermische schatten van NZ en dus zijn we naar Rotorua gegaan. Nika en ik zijn gelijk in een thermisch zwembad gedoken. Vandaag zijn we door Kuiraupark gewandeld. Net een iets andere ervaring dan een wandeling door het Vondelpark. Alle modderpoelen en meertjes stomen en borrelen hier en het ruikt naar rotte eieren, heel apart! 's Middags zijn we dwars door Redwood Forest (goed gekozen, die naam) gelopen naar een uitzichtpunt over de stad en een spuwende geiser. Dat laatste is een primeur voor ons alle drie, dus erg gaaf! Ook in dit mooie bos ontpopt Nika zich tot volleerd lijnentrekker en verstoppertje spelen gaat er ook erg goed. Bijna zes kilometer lang vermaakt ze zich prima (de buggy is ook mee, hoor).

Voor alle Lord of the Rings-liefhebbers en Hobbitfans; morgen gaan we naar de filmset van The Shire! En daar nemen we natuurlijk ook een borreltje en een limonadetje in de Green Dragon Inn. Proost!